نویسنده: معصومه برنجکار
زبان شاعرانه نویسنده در تِم کلی داستان تعلیقی دیگرگونه را رقم زده است؛ تعلیقی که به مخاطبِ داستانهای او این اجازه را میدهد تا به دلخواه از نتیجه و عاقبت کار فاصله بگیرد.
در بخشی از این مجموعه آمده است: باید بروم، پرندههایم را پیدا کنم که زمین جَلدشان کرده با گوشهای از پرهایشان، تا بگذارد خاک را رها کنند. میخواهم ابرهای قلههای دورمانده را ببینند، آن دورترها آسمان فیروزهایست.